Kamu Kurumu niteliğindeki Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünü dolandırmak suçundan sanık M……. K……'nın 765 Sayılı Türk Ceza Kanununun 504/7, 522, 80, 59/2. maddeleri gereğince 3 yıl 1 ay 27 gün ağır hapis ve 4.634.785.879 Türk lirası ağır para cezası ile cezalandırılmasına dair, ANKARA 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.05.1996 tarihli 73-22 sayılı kararının infazı sırasında, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun lehe hükümlerinin uygulanması talebi üzerine, anılan kanunun 158/e, 43, 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis ve 4583,33 Yeni Türk Lirası adli para cezasıyla cezalandırılmasına dair, aynı Mahkemenin 03.06.2006 tarihli ve 1996/22-73 sayılı ek kararının dosya kapsamına göre, 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununun 61/8. maddesi uyarınca adli para cezası hesaplanırken, cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine yönelik artırma ve indirimlerin gün üzerinden yapılması gerektiği halde, sanığın dolandırıcılık olarak belirlenen eylemi sebebiyle hakkında tesbit edilen 110 gün adli para cezasının 5237 Say??lı Kanunun 52/2. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesini müteakip artırım ve indirim maddelerinin uygulanmasında, isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca, anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 05.10.2006 gün ve 45611 sayılı yazılı emirlerine atfen Yargıtay C. Başsavcılığının 06.11.2006 gün ve YE.2006251307 sayılı ihbarnamesiyle daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelenip gereği görüşüldü:İncelenen dosya içeriğinden, resmi belgede sahtecilik ve kamu kurumunu dolandırmak suçlarından yargılanan sanığın 16.5.1996 gün ve 1996/22-73 sayılı kararla, 765 Sayılı TCK. nun 342/2, 80, 59, 504/7, 80, 522, 59 ve 71. maddeleri uyarınca içtimaen 8 yıl 11 ay 27 gün ağır hapis ve 4.634.785.879 lira ağır para cezasıyla cezalandırıldığı hükmün katılan vekili ve sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 7.10.1996 gün ve 1996/9521-9178 sayılı ilamıyla onararak kesinleşip infaza verildiği, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 Sayılı TCK.nun lehe hükümlerinin uygulanması talebi üzerine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu verilen 3.6.2005 gün ve 1996/22-73 sayılı ek kararın hükümlü ve müdafii tarafından temyizi neticesinde, Dairemizin 12.12.2005 gün ve 2005/9827-13448 sayılı ilamıyla "uyarlama yargılmasının duruşma açılarak yapılması gerektiği" gerekçesiyle bozulduğu, bozmaya uyan mahkemece duruşma açılarak 8.6.2006 gün ve 2006/68-178 sayılı kararla, önceki ek karar doğrultusunda kurulan yeni hükmün temyiz edilmeden kesinleştiği anlaşılmıştır.Yasa yararına bozma, kesin olarak verilen veya temyiz edilmeden kesinleşen kararlara karşı başvurulan olağanüstü bir yasa yoludur.Yargıtay denetiminden geçen bir kararın yasa yararına bozulması istenemeyeceği gibi, esasen bozulması istenen 1996/22-73 sayılı ek karar dairemizce bozulmakla ortadan kalkmıştır. 8.6.2006 gün ve 2006/68-178 sayılı ek karara karşı ise yasa yararına bozma talebi bulunmadığından incelenmesi olanaksızdır.Yukarıda açıklanan nedenlerle yasal koşulları oluşmadığından yasa yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın Yargıtay C. Başsavcılığına iadesine 29.11.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.