MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Resmi belgede sahtecilik, dolandırıcılık, hakaret, tehdit HÜKÜM : Mahkumiyet5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesinde; 5237 sayılı TCK’nun 204/1. (765 sayılı TCK’nun 342/1) maddesinde düzenlenen memur olmayan kişinin resmi belgede sahteciliği suçu, Asliye Ceza Mahkemesinin görev alanına giren bir suç olarak düzenlendiği cihetle, tebliğnamedeki görev nedeniyle bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir. I- Sanığın "hakaret ve tehdit" suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde; Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, II- Sanığın "dolandırıcılık" ve "resmi belgede sahtecilik" suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince,Katılan ......'ın borçlusu olduğu isim, adres ve imzası ile sahte olarak düzenlenmiş 14 adet senedi .... Pazarlamaya sanığın yaptığ?? alışverişe karşılık kendini katılan olarak tanıtarak verdiğinin iddia olunması, suça konu belgelerde, Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre bulunması zorunlu unsurlardan olan ve "..." biçiminde gösterilen keşide yerinin, hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek biçimde anlaşılabilir il, ilçe, bucak, köy gibi bir idari birim adını ifade etmemesi nedeniyle sanığın eyleminin özel belgede sahtecilik suçuna uygun bulunduğu anlaşılmakla;5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen “dolandırıcılık” ve değişen suç vasfına göre "özel belgede sahtecilik" suçunun yasada gerektirdiği cezalarının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK'nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, en aleyhe kabulle suçun son işlendiği 25.01.2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK'nun 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı CMK'nun 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 01.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.