Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2041 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 13985 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Ağır Ceza MahkemesiSuç : Resmi belgede sahtecilikHÜKÜM : MahkumiyetI- Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik şikayetçi vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;Resmi belgede sahtecilik suçundan doğrudan doğruya zarar görmeyen PTT Genel Müdürlüğünün kamu davasına katılma hakkı bulunmadığı ve usulsüz verilmesinden dolayı hukuken geçersiz olan katılma kararının hükmü temyiz yetkisi vermeyeceği cihetle; şikayetçi vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,II- Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik sanık müdafiilerinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; 1- ....PTT Genel Müdürlüğünde posta dağıtıcısı olarak görev yapan sanık hakkında, katılan ...'a ..... 2. Asliye Ceza Mahkemesindeki duruşma gününü içeren tebliğ evrakını, bizzat tebliğ yazmasına rağmen bizzat vermeyip, tebligat parçasını sahte olarak tanzim etmek suretiyle atılı suçu işlediğinin iddia olunduğu olayda; sanığın aşamalarda, söz konusu tebliğ evrakını zarfın üzerinde yazılı adres tam olarak doğru olmadığı halde adresi bilmesi nedeniyle götürdüğünü, evde o anda bulunan bir kadının evrakı içeri götürüp imzalattığını, imzalayanın sanığın babası olduğunu, babasının daha öncede evrakları imzaladığını, kesinlikle sahtecilik yapmadığını savunması karşısında; sahtecilik kastının bulunmadığı, eylemin 5237 sayılı Kanunun 257. maddesi kapsamında görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde memurun resmi belgede sahteciliği suçundan mahkumiyetine karar verilmesi, yasaya aykırı,2- Kabule göre de;5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulanmanın, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.