MAHKEMESİ : Asliye Ceza MahkemesiSuç : Özel belgede sahtecilikHÜKÜM : Mahkumiyet1-Sanıkların iştirak halinde sahte araç kiralama sözleşmesi düzenleyip kullandıklarının iddia ve kabul edildiği olayda; sözleşmedeki kimlik bilgilerinin sanıklardan ...'a bu isim altına atılan imzanın sanık ....'ın bilgisi dahilinde sanık ...'a ait olduğunun anlaşılması karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 30.03.1992 gün ve 80/98 sayılı, 19.04.2005 gün ve 221-38 sayılı kararlarında ayrıntılı biçimde açıklandığı üzere; belgede sahtecilik suçlarında önceden verilen rıza üzerine borçlu yerine onun imzasının atılmasında suç kastından söz edilemeyeceği cihetle; suça konu araç kiralama sözleşmesinin sanık ...'ın bilgisi ve rızası dahilinde düzenlemesi ve imzaya ilişkin bir itirazın bulunmaması karşısında, sanıkların zarar verme kastıyla hareket ettiği yönünde mahkumiyetlerine yeter delil bulunmadığından, manevi unsuru oluşmayan suçtan beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi, yasaya aykırı, 2- Kabule göre de;5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.