MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet HÜKÜM : Mahkumiyet Sahte fatura adedi itibariyle TCK'nun 43. maddesinin uygulanmamasındaki isabetsizlik karşı temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazları ise yerinde görülmemiştir. Ancak; Suç tarihinde 5237 sayılı TCK'nun yürürlükte olduğu gözetilmeksizin uygulanma imkanı bulunmayan 765 sayılı TCK.nun 29 ve 59. maddelerinin hükümde gösterilmesi ile 5237 sayılı TCK’nun 53/3. maddesi gereğince aynı Yasanın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık hakları yönünden koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulmasıYasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı Yasanın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükümde yer alan "765 sayılı TCK'nun 29 ve 59." ibarelerinin yerine sırasıyla "TCK'nun 61 ve 62" yazılması ve hüküm fıkrasından TCK'nun 53. maddesinin tatbikine ilişkin kısım çıkartılarak yerine "5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" denilmek suretiyle sair yönleri eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.