MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Vergi usul kanununa muhalefetHÜKÜM : MahkumiyetYargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13.03.2012 gün ve 2011/6-386 Esas, 2012/99 sayılı kararında belirtildiği gibi, yoklukta verilen hükme ilişkin olarak temyiz süresinin, sanığın bu hükmü usulüne uygun olarak öğrenmesi yani tebliğle işlemeye başlayacağı açık olduğundan, bildirimde ayrıca “tefhim ve tebliğ” denilmesinin, sanık açısından yasa yolu süresinin tebliğ ile işlemeye başlayacağı gerçeğini değiştirmeyeceği, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.02.2012 gün ve 2012/39 sayılı kararında açıklandığı üzere; başvuru şekli gösterilmemiş veya yanlış gösterilmiş olsa dahi temyiz sürelerinin işleyeceği ve süreden sonra yapılan temyiz başvurusunun kabul edilmeyeceği, zira, belirtilen sürede yanlış mercie, başvuruda bulunulması halinde bu yanılma, 5271 sayılı CMK’nun 264. maddesi kapsamında değerlendirileceğinden, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağı cihetle tebliğnamedeki temyiz talebinin süresinde olduğunun kabul edilmesi gerektiğine ilişkin düşünceye iştirak edilmemiştir.Yokluğunda verilen ve 01.06.2011 tarihinde bizzat kendisine tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süreden sonra 09.06.2011 tarihinde temyiz eden sanığın vaki temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 12.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.