Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 17663 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 10696 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Resmi belgede sahtecilikHÜKÜM : Asıl Karar: MahkumiyetEk Kararlar: Temyiz talebinin reddi infazın durdurulması1- Cumhuriyet savcısının, 27.07.2011 tarihli Ek Karar'a yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;Sanık hakkında 27.07.2011 tarihli Ek Karar ile verilen “infazın durdurulmasına”dair karar, CMK'nun 223. maddesine göre hüküm niteliğinde olmadığı ve temyiz niteliği bulunmadığı anlaşıldığından Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 2- Sanığın temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;Sanığın yokluğunda verilen 04.06.2009 günlü kararın sorgusunda verdiği adresine 10.11.2009 tarihinde Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre yapılan tebligatın, bu adrese önceden çıkartılmış bir tebligat bulunmaması sebebiyle usulsüz ve hukuken geçersiz olduğu anlaşılmakla, sanığın 27.06.2011 tarihli dilekçe ile eski hale getirme talebiyle birlikte yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü gerektiği, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nun 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay'ın ilgili dairesi olduğundan, hukuki dayanaktan yoksun olarak verilen 29.06.2011 günlü infazın durdurulması ve eski hale getirme istemlerinin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede gereği görüşüldü;Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (a), (b), (d), (e) bentlerinde yer alan hak yoksunluklarının hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, (c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,Yasaya aykırı; sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesinde verilen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan; hüküm fıkrasından 53. maddenin tatbikine ilişkin kısmın çıkartılarak yerine "sanığın, TCK'nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" olarak değiştirilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.