Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 12149 - Karar Yıl 2010 / Esas No : 12083 - Esas Yıl 2010





Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine göre sanık müdafiinin sübutun bulunmadığına, suçun unsurlarının oluşmadığına ilişen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:Olaya tarihinden 2-3 hafta önce tanışıp mağdure G... ile arkadaşlık kuran sanığın olay günü okul çıkışı buluştuğu adı geçen mağdureden cep telefonunu ertesi günü iade etmek üzere istediği, ertesi gün de telefonu işyerinde unuttuğundan bahisle iade etmediğini anlaşılması karşısında, mağdurenin cep telefonunun zilyedliğini ertesi gün getirileceği düşüncesiyle sanığa devrettiği, sanığın aldatmaya yönelik hileli davranışlarından da söz edilemeyeceği cihetle, eyleminin ““güveni kötüye kullanma”” suçunu oluşturacağı, mağdurenin suç tarihinde 16 yaşından büyük olup lise öğrencisi olduğu ve mümeyyiz olmadığı yönünde iddia ve delil bulunmayıp şikayet hakkının mağdureye ait bulunduğu nazara alınarak, sanığa yüklenen ve takibi şikayete bağlı olan güveni kötüye kullanmak suçundan dolayı mağdureden şikayeti sorulup, şikayetçi olması halinde emniyeti suistimal suçundan mahkumiyeti gerektiği gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşerek yazılı şekilde unsurları yönünden oluşmayan ““dolandırıcılık”” suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK. nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.11.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.