MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/04/2015 tarih ve 2014/83-2015/32 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, müvekkili adına tescilli 2013/00201 sayı, 2.1 nolu endüstriyel tasarıma konu desenlerin davalı tarafından kumaşlarında kullanıldığını, davalı işyerinde bu tasarıma tecavüz eden 5.500 kg. kumaşın görüldüğünü, ancak tecavüzün bu kumaşlarla sınırlı olmadığını ileri sürerek şimdilik 50.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte tahsilini, tecavüz teşkil eden kumaşların imhasını talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, davacı adına tescilli tasarımın kamuya mal olduğunu, sektörde sıkça kullanıldığını, ayırt edici özelliğinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, tasarım belgesinin hükümsüz kılınmadığı sürece sahibine kanun tarafından verilen yetkileri kullanma hakkı sağladığı, davalının davacının tasarım hakkını ihlal ettiği, 554 sayılı KHK'nın 52/2-b maddesi gereğince zararın 13.490 TL olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 13.490 TL maddi tazminatın ve 10.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.1-Dava endüstriyel tasarıma tecavüze dayalı maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin olup davacı maddi tazminat tutarının 554 sayılı KHK'nın 52/2-a maddesi uyarınca tasarımdan doğan haklara tecavüz edenin rekabeti olmasaydı, tasarım hakkı sahibinin tasarımı kullanması ile elde edebileceği muhtemel gelire göre belirlenmesini istediği halde mahkemenin karar gerekçesinde, aynı KHK'nın 52/2-b maddesi uyarınca davalının elde ettiği kârın davacının zararı olarak kabul edilip maddi tazminatın ve buna bağlı olarak manevi tazminatın belirlenmesi doğru olmamış, kararın taraflar yararına bozulmasını gerektirmiştir.2-Bozma sebep ve şekline göre de davacı vekilinin vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın taraflar yararına BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 15/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.