Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4991 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 13359 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTaraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/02/2015 tarih ve 2011/134-2015/94 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 03/05/2016 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, davalı şirketin emtiasını, müvekkiline ait antrepoda muhafaza ettiğini, ancak davalının depo bedelini ödemediğini, bu nedenle kendisine faturaların tebliğ edildiğini, söz konusu faturaların iade edildiğini ileri sürerek 4 adet fatura bedeli 24.247 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek en yüksek ticari avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı vekili, taraflar arasında her hangi bir sözleşme bulunmadığını, faturalara süresinde itiraz edildiğini, malların ardiyeye müvekkili tarafından teslim edilmediğini, her hangi bir hizmet talep edilmediğini, malların müvekkiline ait bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, 16 kap eşya için davacı tarafından antrepo hizmeti verildiği, bu hizmetler karşılığı 4 adet fatura tanzim edildiği, eşyaların davalı şirkete ait olduğu, ayrıca antrepo işletmecisi ile eşya sahibi arasında karşılıklı belirlenen antrepo ücreti bulunmamakla serbest rekabet koşulları altında antrepo işletmecisi tarafından belirlenen fiyatlar üzerinden ardiye ücretinin hesaplanması gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 24.245,75 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin isteğin reddine karar verilmiştir.Kararı davalı vekili temyiz etmiştir. 1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.2- Dava, antrepo ücret alacağının tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda anılan gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.Ancak, taraflar arasında yazılı bir sözleşme bulunmamasına rağmen, sadece davacı tarafından kesilen faturaların bedellerine göre hesap yapan ve ulaşılan miktarı denetlemeye olanak vermeyen bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması doğru bulunmamıştır. Bu itibarla mahkemece, emsal araştırması yapılarak oluşacak sonuca göre bir alacağa hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş hükmün bu nedenle davalı yararına bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün yukarıda yazılı nedenle davalı yararına BOZULMASINA, takdir olunan 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 03/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.