Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4855 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 10374 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ : ...ASLİYE TİCARET MAHKEMESİTARİHİ : 30/06/2015NUMARASI : 2014/1686-2015/723Hasımsız olarak görülen davada... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 30/06/2015 tarih ve 2014/1686-2015/723 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı; ...Prodüksiyon adlı ticari işletmesine ait 2009, 2010, 2011, 2012 ve 2013 yıllarının işletme defterleri ile fatura, irsaliye ve diğer evrakların 30.10.2014 tarihinde çıkan yangın sonucunda zayi olduğunu ileri sürerek yangın sonucunda zayi olan ticari defter ve belgeler için zayi belgesi verilmesini talep ve dava etmiştir.Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davacının şahıs işletmesine ait ticari defter ve belgelerin bulunduğu depoda 30.10.2014 tarihinde meydana gelen yangında zayi olduğu, söz konusu ticari defter ve belgelerin bir kısmının varlığı geçerli delillerle kanıtlandığı gerekçesiyle varlığı geçerli delillerle kanıtlanan 2009-2010-2011 ve 2012 yıllarına ait işletme defterleri ile Kasım 2009'da basımı gerçekleştirilen 10 cilt faturanın yangın sonucunda zayi olduğunun tespitine, varlığı kanıtlanamayan diğer taleplerin reddine karar verilmiştir.Kararı, davacı temyiz etmiştir.Dava, 6102 Sayılı TTK'nın 82/7. maddesi gereğince zayi belgesi verilmesi istemine ilişkin olup, mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, davacı, 2013 yılına ait işletme defterinin de çıkan yangın sonucunda zayi olduğunu ve bu defter için de zayi belgesi verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, anılan işletme defterinin varlığının kanıtlanması için ... Noterliğine müzekkere yazılmış, müzekkere cevabında söz konusu defterinin açılış tasdikinin yapıldığı bildirilmiştir. Bu durumda, mahkemece bu defter yönünden de talebin kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde, 2013 yılına ait işletme defterinin varlığının kanıtlanamadığından bahisle bu talebin reddi doğru olmamış, kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.