MAHKEMESİ : İSTANBUL 4.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİTARİHİ : 19/02/2013NUMARASI : 2007/27-2013/12Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 19/02/2013 tarih ve 2007/27-2013/12 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve fer'i müdahillerden K. Ses Görüntü Film Yapım San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Sinan İcik tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, Almanya' da yaşayan davacının Ş. adı ile Türkçe Kürtçe albümler çıkardığını, bunlardan J. B. B. G. adlı kasetin ismi ve kapağı aynen korunarak, sahtecilik yapılarak ve hileli yollarla davalılardan K.. O.. eser sahibi ve icracı sanatçı imiş gibi gösterilerek davalı Stran müzik şirketi adına eser işletme belgesi alındığını, S. müzik yetkilileri tarafından T.. İ..e ve Ç. Müzik yetkilileri E.. B.. haklarında Cumhuriyet Savcılığı'na şikayette bulunduklarını ancak Cumhuriyet Savcılığı'nın takipsizlik kararı verdiğini, dava konusu albümün davalılardan Ç. Müzik-B.. Y.. tarafından ve onun izni ile çoğaltılıp satıldığını, yıllardır bu haksız kullanımın devam ettiğini iddia ederek Ç. Müzik Şirketi'nin haksız el atmasının önlenmesini, 10.000 TL maddi 10.000 TL menevi tazminatın faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.Davalılardan K.. O.. mahkeme huzurunda verdiği beyanda, kendisinin Stran Müzik Şirketinde çaycı olduğunu, albümde bir isim olması gerektiği için kendi adını yazıp yazamayacaklarını kendisine sorduklarını, kültür işi olduğu için düşündüğünü, takma ad kullanıldığından haberi olmadığını maddi bir çıkar elde etmediğini savunmuştur. Diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.Mahkemece; iddia, savunmalar ve dosya kapsamına göre, davalılardan hiçbirisinin zamanaşımı def'inde bulunmadığı, dava konusu kasetlerin dava tarihinde de satışları devam ettiği dava konusu albümdeki ses ve albüm içeriği aslında davacıya ait olmasına rağmen, davalılardan K.. O..'nın, kendisini icracı sanatçı gibi gösterdiği ve dava konusu albümün Stran Müzik Şirketi tarafından elde edilen Eser İşletme Belgesi kullanılarak bu şirketi temsilen T.. İ.. tarafından Ç. Müzik Şirketi yetkilisi B.. Y..'a devredildiği, B.. Y..'a ait iş yerinde polis tarafından 04.08.2003 tarihinde yapılan aramada bir kısım kasetlerin ele geçtiği, davalılardan T.. İ..'in S. Müzik adına hareket ettiği ve sorumluluğun şirket tüzel kişiliğine ait olduğu, B.. Y..'un ise her ne kadar çağdaş müzik adına hareket etmiş ise de dava konusu kasetlerin satışını yaptığı ve yapılan aramada ele geçen kasetlerin bu davalıya ait iş yerinde tespit edildiği, böylelikle davacının eser sahibinin olmasının yanında FSEK'nın 80. maddesi nedeniyle icracı sanatçı sıfatıyla sahibi bulunduğu bağlantılı haklarının davalılar K.. O.. S. Müzik Üretim Sanat Merkezi İnşaat Ticaret Sanayi Limited Şirketi ve B.. Y.. tarafından ihlal edildiği, dolayısıyla bu davalılar yönünden davanın sabit olduğu, yurt dışına gönderildiği belirtilen kasetlerle ilgili belirsizlik de dikkate alınmak suretiyle bilirkişi raporundaki tespit edilen aralığın alt haddinden hesaplama yapılmasının dosya kapsamına göre daha adil olacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Kararı, davacı vekili ve fer'i müdahillerden Kalan Müzik vekili temyiz etmiştir. 1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, fer'i müdahillerden Kalan Müzik vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.2- Dava, Fikir ve Sanat Eserlerinin Korunması Kanunu'ndan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Davada davalı olarak Ç. Müzik Limited Şirketi gösterilmiştir. Yargılama sırasında bu unvana sahip bir şirket olmadığı anlaşılması üzerine davacı tarafça 24 nolu oturumda Ç. Müzik bakımından davadan feragat edildiği beyan edilmiştir. Bu durumda, sözkonusu feragatin Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 307. ve devamı maddeleri anlamında bir feragat olarak kabulü mümkün değildir. Zira, davada feragatin geçerli olabilmesi için öncelikle asıl hasım olarak davada yer alması gereken Ç. Plak Kaset Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti'nin usulüne uygun bir tebligat ile davada taraf sıfatını kazanması gerekir. Bu bakımdan mahkemece feragatten bahisle davada usulüne uygun bir tebligat yapılmayan Ç. Plak Kaset Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti. yönünden davanın feragat sebebiyle reddine karar verilmesi isabetsizdir.Öte yandan, davalılardan T.. İ.. hakkında, eyleminin 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserlerinin Korunması Hakkında Kanun'un 73/3. maddesi kapsamında değerlendirilip savcılık hazırlık soruşturması ve ceza mahkemesi kararıyla da anılan nitelemenin kesinleştiğinden bahisle dava reddedilmişse de; somut uyuşmazlık bakımından, gerek hazırlık soruşturması ve takipsizlik kararı evrakında gerekse ceza mahkemesi kararında 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 53. maddesi kapsamında, eylemin gerçekleşmediğine ilişkin hukuk hakimini bağlayıcı bir tespit yapılmamıştır. Bu durumda, karar yerinde Ç. Plak Kaset Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkındaki davanın feragat sebebiyle reddi ile diğer davalı T.. İ.. hakkındaki davanın da yazılı gerekçeyle reddine karar verilmesi doğru olmamış, bu itibarla; davacı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle fer'i müdahillerden Kalan Müzik vekilinin tüm, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden fer'i müdahil K. Müzik Şti'den alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 26/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.