Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 3049 - Karar Yıl 2006 / Esas No : 680 - Esas Yıl 2005





Taraflar arasında görülen davada (Ankara Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi)'nce verilen 05.10.2004 tarih ve 2004/181-2004/224 sayılı kararın Yargıtay'ca duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olmakla, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü: Davacı vekili, müvekkilince bastırılan ve MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanhğı'nın (TTKB) 23.07.1999 tarih ve 2002 sayılı kararı ile 1999-2000 öğretim yılından itibaren beş yıl süreyle ders kitabı olarak kabul edilen "İlköğretim Matematik 7" adlı ders kitabının piyasaya sunulmasından sonra davalı tarafından aynı kitabın kopyasını kendi adına bastırarak anılan kuruldan 22.05.2000 tarihli ders kitabı olarak kabul kararı aldırarak satışa çıkartıldığını ileri sürerek, davalının haksız rekabetinin önlenmesini, davalıya ait kitabın tüm nüshaları ile basım için gerekli materyallerin toplattırılarak imhasını, tazminat haklarının saklı tutulmasını talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, müvekkilince basılan kitabın davacıya ait kitabın TTKB'ce ders kitabı olarak kabulünden (5) ay (11) gün önce aynı kurula incelenmek üzere sunulduğunu, ancak (15) ay (10) gün sonra onay verildiğini, davacının müvekkiline ait kitabı taklit ettiğini savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, sunulan ve toplanan kanıtlar ile bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 13.11.1998 tarihinde TTKB'ye izin için başvurmuş olmasına nazaran en geç bu tarihte kitabın 5846 sayılı FSEK anlamında eser haline geldiği ve davalının 12.02.1999 tarihli başvurusu karşısında daha önce aleniyet kazandığı karinesi oluştuğu, bu karinenin aksini ispat yükünün davalıya düştüğü, davalının dayandığı 25.02.1997 tarihli adi telif sözleşmesi, yazarların müsveddeleri, bilgisayar çıktıları ve tanık anlatımlarının özdeş nitelikteki ders kitabının davalı tarafından daha önce hazırlandığını ispat gücü taşımadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalının söz konusu kitabı çoğaltıp satışa sunma eyleminin önlenmesine, 5846 sayılı FSEK'nın 68/3. maddesi uyarınca, davalı elindeki kitapların ve bunların çoğaltılmasına yarayan film, kalıp ve benzer araçların genel hizmet amaçlı olanlar ile 3. kişilere ait olanlar hariç toplatılarak imhasına ve hükmün ilanına karar verilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. Dava, davacının mali hak sahibi bulunduğu ders kitabının davalı tarafından izinsiz olarak kopya edilerek piyasaya sunulduğu iddiasına dayalı tecavüzün önlenmesi ve sonuçlarının ortadan kaldırılması istemine ilişkindir. Mahkemece, davacının kitabın okullarda okutulması izni istemiyle MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı'na daha önce başvurarak izin alması ile esere aleniyet kazandırdığı karinesinin aksinin davalı tarafça ispat edilemediği sonucuna varılarak davanın kabulüne karar verilmiştir. Uyuşmazlık, uzman bilirkişilerce büyük benzerlik taşıdığı saptanan taraflarca basılarak satışa sunulan "İlköğretim Matematik 7" adlı ders kitabının gerçek eser sahibinin kim olduğu noktasında toplanmaktadır. Oysa, mahkemece bu yön araştırılmamış, sözü edilen ders kitabını 5846 sayılı FSEK'nın 2/1-6. maddesinde tanımlanan anlamda ilk olarak meydana getirenin kim olduğu belirlenmemiştir. Eser sahipliği sıfatı ve buna bağlı hakların saptanması amacı ile Muhsin ve Buhar vekilince eldeki dava davacısı mali hak sahibi ve yazar aleyhine açılan dava İstanbul Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nin derdest 2003/664 Esas sayılı dosyasında görüldüğüne göre, anılan Yasa'nın 15/3. maddesince açılan bu dava sonucunun bekletici sorun olarak kabulü gereği gözetilmeden eksik incelemeyle karar verilmesi doğru görülmemiş, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü gerekmiştir. Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 23.03.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.