Taraflar arasında görülen davada (İzmir Birinci Sulh Hukuk Mahkemesi)'nce verilen 08.08.2007 tarih ve 2005/998-2007/1023 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı banka vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra, işin gereği görüşülüp düşünüldü: Davacı vekili, müvekkili ile davalı banka arasında üye işyeri sözleşmesi bulunduğunu, dava dışı Mustafa'nın yaptığı 3.000,00 YTL'lik alışveriş sonrasında kredi kartı ile ödemede bulunduğunu, davalı bankanın gerekçe göstermeksizin ödeme yapmaktan kaçındığını ileri sürerek, anılan meblağın tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, kullanılan kartın sahte olduğunu, davacının tek fatura düzenlemiş olmasına karşın, birden fazla sliple işlem yapmak suretiyle sözleşme hükümlerine aykırı davrandığını savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosyadaki belgelere göre, aynı alışveriş için 2.000,00 YTL ve 1.000,00 YTL'lik iki adet slip düzenlendiği, işlemin sahte kartla yapıldığının çekişmesiz olduğu, birinci işlemde davacıya atfedilecek kusurun bulunmadığı, ikinci işlemde ise, sahte kredi kartına onay vermeyi önleyici sistem geliştirmeyen davalı banka ile tek alışveriş için bîrden fazla satış belgesi düzenleyen davacının %50 oranında kusurlarının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 2.500,00 YTL'nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Kararı, davalı banka vekili temyiz etmiştir. Dava, taraflar arasındaki üye işyeri sözleşmesinden doğan alacağın tahsili istemine ilişkindir. Üye İşyeri Sözleşmesi'nin 6. maddesi hükmüne göre; firma alışveriş tutarının işyeri limitini aşması nedeniyle aynı harcama için birden fazla satış belgesi düzenleyemez; diğer bir deyişle, otorizasyon alınmamak ya da kartın kredi ve işlem limitine ilişkin kontrolleri bertaraf etmek amacıyla satış tutarını bölerek birden fazla satış belgesi düzenleyemez. Aynı maddenin son cümlesi uyarınca ise, belirtilen hususların firma tarafından layıkıyla yerine getirilmemesi halinde bankanın, bahse konu satış belgelerinin tutarını firmaya ödememe, ödeme yapmış olsa dahi ödeme tarihinden itibaren fertleriyle birlikte firmadan talep etme hakkına sahip olduğu hüküm altına alınmıştır. Sözleşmenin 7. maddesi ise, "firma, aynı harcama için birden fazla satış belgesi düzenleyemez. Yapılan harcama tutarı kadar satış belgesi düzenlemelidir" hükmünü amirdir. Somut olayda, üye işyeri sahibi olan davacı, dava dışı Mustafa'ya yaptığı satış nedeniyle 04.11.2004 tarih ve 05930 numaralı, 3.000,00 YTL miktarlı tek bir fatura düzenlemiş olup, satış bedeli karşılığı olarak 3755 5700 2461 883 numaralı sahte kredi kartından iki ayrı işlemle bedeli tahsil etmeye çalışmıştır. Diğer bir deyişle, davacı, aynı satış belgesi için satış tutarını ikiye bölmüş ve POS makinesinden iki kez işlem yapmıştır. Bu durumda mahkemece, davacı tarafın bu işleminin taraflar arasındaki sözleşmeye aykırılık teşkil ettiği ve buna göre de davacının davalıdan bir talepte bulunamayacağı nazara alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, taraflar arasındaki sözleşme hükümlerini dikkate almayan bilirkişi raporuna itibar edilmek suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır. Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 12.03.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.