MAHKEMESİ : ANKARA 4. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİTARİHİ : 06/05/2013NUMARASI : 2011/378-2013/104Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/05/2013 tarih ve 2011/378-2013/104 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, müvekkilinin 2009/48269 sayılı ''D.'' ibaresini taşıyan marka başvurusunun TPE tarafından davalı markası gerekçe gösterilerek reddedildiğini, oysa ret gerekçesi olan 149665 sayılı ve 02.12.1993 tescil tarihli ''D. KONYA +şekil'' unsurlu davalı markasının, tescil olunduğu 29. sınıftaki mallar yönünden kullanılmadığını ileri sürerek, davalı markasının kullanmama sebebiyle hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, sunulan deliller itibariyle dava konusu davalı markasnın son 5 yıllık dönem içerisinde kullanıldığının ispat edilemediğini gerekçesiyle davanın kabulü ile, davalı şirket adına kayıtlı 149665 sayılı ''D. KONYA +şekil'' unsurlu markanın, kullanmama sebebiyle hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.Dava, kullanmama sebebiyle hükümsüzlük davasıdır. İspat yükü kendisinde olan davalı taraf, değişik tarihli 4 adet fatura ile 17 adet sevk irsaliyesi sunmuş bulunmaktadır. Fatura ve irsaliye içeriğindeki mal miktarı ile anılan belgelerin tarihleri dikkate alındığında, markanın ciddi olarak kullanılmadığı sonucuna varılamaz. Fatura ve irsaliyelerin içerikleri, yine davalı tarafça sunulan naylon poşet ve ambalaj şeklinde ibraz edilen deliller ile de uyuşmaktadır. Bu itibarla, mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün temyiz eden davalı yararına bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 03.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.