MAHKEMESİ : İSTANBUL 20. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİTARİHİ : 09/10/2012NUMARASI : 2011/46-201Taraflar arasında görülen davada İstanbul 20. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09/10/2012 tarih ve 2011/46-2012/228 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 10/06/2014 günü temyiz incelemesinin duruşmalı yapılması talebinde bulunan davacı vekili Av. E. S. duruşma (mürafaa) isteminden vazgeçerek incelemenin dosya üzerinde yapılmasını talep etmesi üzerine duruşma yapılmasına yer olmadığına karar verildikten sonra, dosya üzerinde yapılan incelemede Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, dava dışı S. D.'ın sürücüsü V. D.'ın maliki bulunduğu araçta yolcu olan müvekkiline sigortalı S. K.'ın, davalıların maliki, sürücüsü ve işleteni bulunduğu otobüsün çarpması sonucunda ağır şekilde yaralandığını, müvekkilince karşılanan tedavi masraflarının 221.958 TL. olduğunu ileri sürerek, anılan meblağın temerrüt faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.Davalılar M. Turizim Seyahat A.Ş. vekili ile Trabzon M. Turizim Seyahat Ltd. Şti. vekili, davanın reddini istemiş, diğer davalılar savunmada bulunmamıştır.Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, boyundan aşağısı felç olan Sevim Kılıç'ın kaza sırasında yaralanmasına neden olan M. firmasının hangi M. şirketi olduğunun ispatlanamadığı, kazaya karışan bu otobüsün kaza tarihinde M.. K.. adına kayıtlı bulunduğu ve kazayı M.. M.. yönetiminde iken yaptığı, olayda davalı sürücü M.. M..'nun %100 oranında kusurlu bulunduğu, dava dışı diğer araç sürücüsü S. D.'ın kusurunun bulunmadığı, davacının talep edebileceği tedavi giderinin 116.391,31 EURO karşılığı 221.958 TL olduğu gerekçesiyle davalılar M.. K.. ve M.. M.. yönünden davanın kabulü ile 221.958 TL.'nin 30/09/2005 olay tarihinden itibaren reeskont faiziyle birlikte bu davalılardan müteselsilen tahsiline, diğer davalılar yönünden davanın reddine karar verilmiştir. Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir. Dava, haksız fiilden kaynaklanan zararın, zarar sorumlusu bulunan davalılardan tazmini istemine ilişkin olup, mahkemece kazaya karışan otobüsün hangi M. şirketince işletildiğinin tespit edilemediği gerekçesiyle davalılardan unvanı M. esas unsurlu olanlar hakkındaki davanın reddine karar verilmiştir. Oysa, Trabzon Emniyet Müdürlüğü'nün 21.09.2006 tarihli yazısından, otobüsün maliki M.. K..'un işyeri adresi olarak “M. Turizm, Otogar İçi/Trabzon” adresini bildirdiği, 30.09.2005 tarihli kaza tespit tutanağının olayın anlatıldığı bölümünde, davalıların ilgilisi bulunduğu otobüsün M. Turizm firmasına ait olduğunun belirtildiği, 01.06.2005 tarihli otogar kontrol noktası tutanağında, ... plakalı otobüsün M. firmasına ait olduğunun yazılı bulunduğu, kiralık taşıtın hangi şirketin taşıt belgesine kayıtlı olduğunu gösteren yetki belgesinde de aynı plakalı otobüsün M. Seyahat Taşımacılık A.Ş.'nin taşıt belgesine kayıtlı bulunduğunun belirtildiği, yine aynı araçta yolcu olan tanıkların da M. Turizm'e ait araçla seyahat halinde iken kazanın meydana geldiğini bildirdikleri, hatta otobüsün sürücüsü davalı M.. M..'nun dahi olay tarihinde sürücülüğünü yaptığı aracın M. Turizm'e ait olduğunu ifade ettiği anlaşılmaktadır. Mahkemece bu deliller incelenip karar yerinde değerlendirilmemiştir. Bu durum karşısında mahkemece, yukarıda açıklanan bilgi ve belgelerin, gerekirse yurt içi taşımacılık konusunda uzman sektörden bir bilirkişi aracılığı ile incelenip değerlendirilmesi ve davalılardan unvanı M. esas unsurlu olan şirketlerin, zarardan sorumlu bulunup bulunmadıklarının belirlenmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile yerel mahkeme kararının davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 10/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.