Taraflar arasında görülen davada Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 30.01.2013 tarih ve 2013/49-2013/49 D. İş sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz kararı verilmesini isteyen alacaklı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:İhtiyati haciz talep eden vekili, müvekkili ile borçlu M.. İnş. Ltd. Şti. arasında genel kredi ve teminat sözleşmeleri düzenlendiğini, diğer borçluların sözleşmelerin kefili durumunda olduklarını, sözleşme hükümlerinin yerine getirilmemesi sebebiyle kredi hesaplarının kat edildiğini ve kredi hesaplarından kaynaklanan alacaklarının ödenmesi amacıyla noter aracılığıyla borçlulara ihtarname gönderildiğini, buna karşın söz konusu borçların ödenmediğini ileri sürerek, teminat mektubu komisyon bedelinden kaynaklanan nakit alacağı, mer’i teminat mektupları ile çek riskinden oluşan gayri nakit alacakların toplamı olan 879.400 TL gayri nakit alacağın borçlulardan tahsilini teminen borçlular aleyhine ihtiyati haciz kararı verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, iddia ve tüm dosya kapsamına göre, alacaklının gayri nakdi kredi nedeniyle depo talep hakkının varlığının ancak yargılama ile anlaşılabileceği gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir.Kararı, ihtiyati haciz kararı verilmesini isteyen alacaklı vekili temyiz etmiştir.Talep, bankacılık işleminden kaynaklanan ihtiyati haciz istemine ilişkindir.İhtiyati haciz kararı verilmesini talep eden alacaklı vekili, müvekkili banka ile M.. İnşaat Ltd. Şti. arasında düzenlenen sözleşmeler ile adı geçen şirkete kredi kullandırıldığını, diğer borçluların ise kredi sözleşmelerinin müteselsil borçlu ve kefilleri olduklarını, borcun ödenmemesi üzerine hesabın kat edildiğini ileri sürerek, ihtiyati haciz kararı verilmesini talep etmiş, mahkemece yapılan inceleme sonunda yukarıda değinilen gerekçe ile reddine karar verilmiştir.Dosya içinde mevcut kredi sözleşmelerini M.. İnşaat Ltd. Şti’nin borçlu, diğer davalılar müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatı ile imzalamışlardır. Sözleşmenin 13. maddesi hükmüne göre, gayrinakdi kredi bedellerinin bankaya depo edilmesinin her zaman banka tarafından istenebileceği şart koşulmuş ve borçlu kefiller de bu sözleşmeyi imzalayarak bu şartları aynen kabul etmişlerdir. Kaldı ki M.. İnşaat ve Tic. Ltd. Şti’ne kullandırılan gayrinakdi kredi bedelleri için hesap kat edilerek alacak muaccel hale gelmiştir. Bu itibarla mahkemece, gayrinakdi krediler yönünden bankanın alacağının varlığının ancak yargılamayla belirlenebileceği gerekçesiyle ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün alacaklı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden ihtiyati haciz isteyen alacaklıya iadesine, 29.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.