ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTaraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/10/2013 tarih ve 2010/375-2013/366 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, müvekkilinin, taşınmazlar üzerinde tarımsal sulama yapmak amacıyla elektrik tesisi kurulması için çizdiği projesinin davalı tarafından bazı kısımlarına oynama yapılarak kullanılıp haksız kazanç sağladığını, projenin çizen mühendise ait eser olduğunu, izni olmaksızın başkası tarafından kullanılamayacağını ileri sürerek 5.000 TL manevi, 2.229 TL maddi zararın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı, dava dışı İbrahim Doğru'nun elektrik projesi çizildikten sonra tamamlayacak olan kişinin işi bitirmemesi nedeniyle yarım kalan işin tamamlanması için ...'nun kendilerine başvurduğunu, işin yapıldığı yerde direklerin dikilmiş, hatların çekilmiş ve trafonunda yerine konmuş olduğunu, bunun üzerine ...'e elektrik gücü artış talebinde bulunduklarını, yeni elektrik gücüne göre proje çizerek onay yaptırdıklarını, direklerin yerine dikilmiş olması nedeniyle elektrik gücü hariç aynı projenin ortaya çıktığını, farklı bir projenin ortaya çıkmasının mümkün bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacının taşınmazların sulanması amacıyla elektrik tesisi kurulması için çizdiği projenin 5846 sayılı Yasa kapsamında eser olduğu, projenin müellifi olan davacının izni olmaksızın projenin davalı tarafça kullanıldığı, davalının eylemi nedeniyle davacının maddi ve manevi tazminat talep edebileceği gerekçesiyle 2.226,64 TL maddi, 1.500 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.Kararı davalı vekili temyiz etmiştir. Dava, varlığı ileri sürülen eser üzerindeki mali ve manevi hakların ihlali iddiasıyla tazminat istemine ilişkindir.Mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda, 5846 sayılı Kanun'un 2/3. maddesi uyarınca her nevi projenin eser niteliğinde olduğu ve dava konusu elektrik tek hat şemasının da bu kapsamda eser vasfı bulunduğu ifade edilmiştir. Ancak bir fikri ürünün 5846 sayılı Kanun'a göre eser olarak korunabilmesi için, aynı Kanun'un 1/B maddesinin a bendi uyarınca sahibinin hususiyetini taşıması zorunludur. Bu bakımdan özellikle dava konusu elektrik tek hat şemasının, uygulandığı genel projenin ihtiyaçları ile ilgili olarak aktarılan verilere ve fenni usullere göre çizilmiş olması, bu çizimin tek başına hususiyet unsuru içeren fikri ürün ve aynı zamanda eser vasfında proje olarak korunması sonucunu doğurmaz. Bu itibarla mahkemece yeni bir bilirkişi heyetinden görüş alınmak suretiyle, tek hat şeması konusunda uzman ve teknik bilgiye sahip olan bir elektrik mühendisi tarafından, kendisinden istenilen ihtiyaçlara cevap verecek şekilde meydana getirilmiş proje kapsamını aşan, dolayısıyla sıradanlığın dışında, yaratıcısının hususiyetini içeren bir elektrik tek hat şeması olarak 5846 sayılı Kanun'un 2/3. maddesi kapsamında eser olarak nitelendirilmesinin mümkün olup olmadığının tartışılıp değerlendirilmesi gerekirken, bu hususta yetersiz bilirkişi raporuna dayalı hüküm kurulması doğru olmamış, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.