MAHKEMESİ : ESKİŞEHİR 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİTARİHİ : 08/10/2013NUMARASI : 2011/419-2013/509Taraflar arasında görülen davada Eskişehir 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08/10/2013 tarih ve 2011/419-2013/509 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, müvekkilinin, davalıya hafriyat işi yaptığını, alacağını alamadığını, davalı hakkında Eskişehir 5.İcra Müdürlüğü’nün 2011/4615 sayılı dosyasında icra takibi başlattığını, borca itiraz edildiğini, itirazın haksız olduğunu ileri sürerek, davalının itirazının iptaline ve davacı yararına %40 icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, davacı ile müvekkili arasında ticari bir ilişkinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu faturanın davacı defterlerinde kayıtlı olduğu, davalının ihtara rağmen 2011 yılına ilişkin defterlerini sunmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.Kararı, davalı temyiz etmiştir. Dava, taşıma akdine dayalı olarak tanzim edilen fatura bedelinin tahsiline ilişkindir. Davalı, davacı ile ticari ilişkisi bulunmadığını bildirerek davanın reddini savunmuştur. Taraflar arasında tanzim edilen yazılı bir sözleşme de dosyaya sunulmamıştır. Bu durumda, davalı akdi ilişkiyi inkar ettiğine göre ispat külfeti davacıya düşmektedir. Davacının tek yanlı olarak düzenlediği fatura ve davacının kendi ticari kayıtları akdi ilişki ve alacağın varlığının kabulü için yeterli bulunmamaktadır. Davacı aynı zamanda davalının da ticari defterlerine delil olarak dayanmış, davalı faturanın defterinde kayıtlı olmadığını, faturanın davacı tarafından dosya ibrazının da bu hususu teyit ettiğini bildirmiş ve 2011 yılına ait mizan ibraz etmiştir. Bu mizanda da davacının iddia ettiği alacağın kaydı bulunmamaktadır. Bu durumda, davacının davalının defterlerine de delil olarak dayandığı gözetilerek davalı tarafından ibraz edilen mizanı kabul etmediği takdirde davalının 2011 yılına ait defterleri de incelenerek ve davalının defterlerinin incelenmesi için yazılan talimat sonucu çıkartılan davetiyenin akıbeti de araştırılarak oluşacak sonuç çerçevesinde karar vermek gerekirken, alacağın ispatına yeterli olmayan delillerle karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.