Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1415 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 12724 - Esas Yıl 2013





Esas No : 2013/12724 Karar No : 2014/1415Tebliğname No : K.Y.B./ 2013/327228 Yüksek Adalet Bakanlığı’nın, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan hükümlü H.. F.. hakkında kesinleşmiş hükmün infazı aşamasında İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nce 11.06.2007 tarihinde 2001/157 esas ve 2002/225 karar sayı ile verilen uyarlama hükmünün kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca dava dosyasının 11.10.2013 tarihli ihbar yazısı ekinde Dairemize gönderildiği anlaşıldı.Dosya incelendi.GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:İncelenen dosyadan;a) Hükümlü H.. F.. hakkında İstanbul 6 Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesi'nce 18.10.2002 tarihinde 2001/157 esas ve 2002/225 karar sayı ile 765 sayılı TCK'nın 403. maddesinin 5 ve 7. fıkraları ile 405. maddesinin 2. fıkrası ve 59. maddesi uyarınca verilen 3 yıl 1 ay 15 gün ağır hapis ve 219.843.750 TL ağır para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin mahkûmiyet hükmünün temyiz edilmeksizin 28.10.2002 tarihinde kesinleştiği,b) İnfaz aşamasında 5237 sayılı TCK'nın yürürlüğe girmesi nedeniyle lehe olan kanunun belirlenmesi için Cumhuriyet savcılığınca yapılan başvuru üzerine, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 11.06.2007 tarihli ve aynı sayılı ek kararı ile uyarlama yapılarak hükümlünün 5237 sayılı TCK'nın 188. maddesinin 3. fıkrası ile 62. maddesi uyarınca 5 yıl hapis ve 200 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiğiAnlaşılmıştır. Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, «Dosya kapsamına göre; 1- Sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun daha lehe olduğu kabul edilerek yapılan uygulamada, sonuç olarak sanığa, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’na göre verilen cezadan daha fazla ceza tayin edilmesinde, 2- Kabule göre de, hükümlü hakkında kesinleşen İstanbul 6 Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 18/10/2002 tarihli ve 2001/157 esas, 2002/225 karar sayılı ilamında, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 405. maddesinin 2. fıkrası uygulandığı halde, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/06/2007 tarihli ve 2001/157 esas, 2002/225 sayılı ek kararı ile verilen uyarlama hükmünde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 192. maddesinin 3. fıkrasının uygulanmamasında,İsabet görülmemiştir.» denilerek, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 11.06.2007 tarihli uyarlama hükmünün bozulması istenmiştir.İstanbul 6 Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesi'nce 18.10.2002 tarihinde 2001/157 esas ve 2002/225 karar sayı verilen ve kesinleşen hükümde, hükümlü hakkında etkin pişmanlık nedeniyle 765 sayılı TCK’nın 405. maddesinin 2. fıkrasının uygulandığı halde, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 11.06.2007 tarihli 2001/157 esas ve 2002/225 karar sayılı ek kararı ile verilen uyarlama hükmünde 5237 sayılı TCK’nın 192. maddesinin 3. fıkrasının uygulanmaması suretiyle, uyarlama sonucu 18.10.2002 tarihli hükümde belirlenenden daha fazla ceza tayin edilmesi yasaya aykırı olup, kanun yararına bozma isteği bu nedenle yerinde görüldüğünden; İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 11.06.2007 tarihli 2001/157 esas ve 2002/225 karar sayılı uyarlama hükmünün 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA; aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak;A- Hüküm fıkrasının (5), (6) ve (7). paragraflarındaki "H.. F.." ibaresinin ÇIKARILMASINA,B- Hüküm fıkrasında TCK'nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili paragraftan önce gelmek üzere aşağıdaki paragrafların EKLENMESİNE:“Hükümlü H.. F.. hakkında verilen cezanın, 5237 sayılı TCK’nın 192/3. maddesi uyarınca (1/2) oranında indirilerek 3 yıl hapis ve 6 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı TCK’nın 62/1. maddesi uyarınca cezadan (1/6) oranında indirim yapılarak hükümlünün 2 yıl 6 ay hapis ve 5 gün adli para cezası ile cezalandırılmasınaHükümlü hakkında hükmolunan gün para cezasının TCK'nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı 20 TL'den 100 TL adli para cezasına çevrilmesine,” Hükmün bu şekilde infazına, dosyanın adı geçen Mahkemeye iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine, 03.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.