Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4453 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 27442 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : İş Mahkemesi Dava, hizmet ve sigortalı prime esas kazancın tespiti istemine ilişkindir.Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Hükmün, davalı Kurum vekili ve davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi......... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi. 1-Davalı işverene ait işyerinde 03.08.2005-20.07.2012 tarihleri arasında hizmet akdine tabi olarak geçen ve davalı Kuruma bildirilmeyen çalışma sürelerinin tespitine ilişkin davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 79/10. ve 5510 sayılı Kanunun 86/9. maddesi olup anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi gözetildiğinde, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin bu tür davalar kamu düzeni ile ilgili olduğundan özel bir duyarlılıkla ve özenle yürütülmeleri zorunludur. Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip gerek görüldüğünde kendiliğinden araştırma yapılarak delil toplanabileceği açıktır.İnceleme konusu davada, istem kısmen hüküm altına alınmış ise de, dosyada yer alan bilgi ve belgeler karar vermeye elverişli görünmemektedir. Bu bakımdan; davacının 2007-2008 yılları arasında vergi kaydı olduğu anlaşılmakla, ilgili vergi dairesinden davacının gelir vergisi mükellefi olup olmadığı araştırılarak faaliyetinin kendi adına ve hesabına bağımsız çalışma niteliğinde olup olmadığı belirlenmeli, dava konusu işyerinin kapsamı, çalıştırabileceği işçi kapasitesi araştırılmalı, aynı çevrede faaliyet yürüten işverenler ve çalışanlar yöntemince saptanarak tanık sıfatıyla dinlenilmeli, çalışmanın gerçekleşip gerçekleşmediği ortaya konulmalı, belirdiği takdirde tanık anlatımları arasındaki çelişkiler giderilmeli, çalışma kesintili gerçekleşmiş ise hak düşürücü süre yönünden irdeleme yapılmalı, davacının asgari ücretin iki kadar ücretle çalıştığını iddia etmesi karşısında davacıdan bu iddiasını ispat edecek yazılı delilleri sorulup araştırılmalı, toplanan tüm kanıtlar değerlendirildikten sonra elde edilecek sonuca göre hüküm kurulmalıdır. Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, 2-Davacının 2010 yılı Kasım ayında 11 gün raporlu olduğu, 19 gün çalıştığı, bu rağmen davalı işyerinden kuruma davacının 11 gün çalıştığının bildirildiği, 19 gün için de eksik gün bildirim formu düzenlendiği, bu durumda çalışılmasına rağmen kuruma bildirilmeyen gün sayısının 8 olduğu, ancak mahkemece 2010 yılı Kasım ayı için, raporlu olunan gün sayısının yanlış hesaplanması suretiyle, kuruma bildirilen 11 günün yanı sıra 8 gün yerine, 19 günlük çalışmanın da kabulüne karar verilmesi, usûl ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.O hâlde, davacı ve davalı Kurum vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem hâlinde davacıya iadesine, 12.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.