Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 3311 - Karar Yıl 1999 / Esas No : 3208 - Esas Yıl 1999





Davacı, işkazasında ölen sigortalı işçinin haksahiplerine yapılan harcamalar üzerinde uğranı lan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hükmün, davacı ve davalılardan Nihat avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.Bina inşaatı sahibinin davalı Nihat, asansör montajını yapan kişi (taşeronun) ise davalı Yusuf olduğu anlaşılmaktadır. Sigortalı asansör boşluğuna düşmek suretiyle vefat etmiş olup kendisi davalı Yusuf’un sigortalısıdır. Ve giderek Yusuf sigortalıyı süresinde Kuruma bildirmediği için hem 506 sayılı Yasanın 10. maddesine ve hem de aynı Yasanın 26. maddesine göre rücu alacağından sorumludur.Davalı Nihat asansör montajı yapma işini taşeron Yusuf’a verdiğine göre, işgüvenliği mevzuatı çerçevesinde sigortalının güvenliğini sağlama görevinin ve keza bu iş nedeniyle işgüvenliği tedbirlerinin işveren tarafından mı yoksa taşeron tarafından mı alınması gerektiği bilirkişi raporunda inandırıcı ve doyurucu bir biçimde irdelenmemiştir. Somut olayda tüm işgüvenliği tedbirlerinin taşeron tarafından yerine getirilmesi gerektiği anlaşıldığı takdirde bina inşaatı sahibine kusur verilemeyeceği doğaldır. Açıklanan bu ilkeler doğrultusunda bilirkişi incelemesi yaptırılmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile karar verilmiş olması isabetsiz olduğu gibi dava dilekçesindeki talep aşılmak suretiyle hüküm kurulması da usul ve yasaya aykırıdır.Kuşkusuz yapılacak kusur incelemesinde davalı işverene herhangi bir kusur verilmediği taktirde 506 sayılı Yasanın 87. maddesi gereğince taşeronun kusurundan ötürü müteselsilen sorumlu tutulacaktır.O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.Sonuç : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18/05/1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.