Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 10239 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 16615 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi :Ağrı 1. Asliye Hukuk(İş) MahkemesiTarihi :21.05.2013No :2012/582-2013/225 Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Hükmün, taraflar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi. 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarını reddi gerekir.2- Dava, geçirdiği iş kazası sonucu sürekli iş göremez duruma giren sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan tedavi masrafı nedeniyle uğranılan 22.285,65 TL Kurum zararının davalıdan rücuen ödetilmesi istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasa’nın 21. maddesidir.Mahkemece, davanın kabulü ile 12.593,13 TL'nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.Dosyadaki bilgi ve belgelerin incelenmesi sonucu, bilirkişi tarafından yapılan gerçek zarar tavan hesabında davalının kusur karşılığı sorumlu olduğu miktar 12.585,93TL olarak belirlenmiş, bunun yanında ilk peşin sermaye değerli gelirin kusur karşılığının ise 6.018,39 TL olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece gerçek zarar tavan hesabının ilk peşin değerle karşılaştırılması sonucu yüksek olanın kusur karşılığına isabet eden miktara karar verilmesi isabetsizdir.Yukarıda yapılan açıklamalar ışığında bilirkişiye gerçek zarar tavan hesabı yaptırılarak ilk peşin değerle karşılaştırılması sonucu düşük olanın kusur karşılığına isabet eden miktarına karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.O hâlde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 08.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.