Taraflar arasında görülen davada;Davacı, imar uygulaması ile maliki olduğu 716 ada 3 parsel sayılı taşınmazda davalıya ait yaşlı, zamanı geçmiş narenciye ağaçlarının yanında uygulamadan sonra diktiği fidanların da bulunduğunu ileri sürüp elatmanın önlenmesini istemiştir.Davalı, davanın açılmasına sebebiyet vermediğini, mahkeme masrafı ve vekalet ücretini kabul etmediğini, imar uygulaması ile taşınmazın davacı mülkiyetine geçtiğini, kendisinin yetiştirdiği meyve ağaçlarının bedellerinin ödenmesi halinde taşınmazla ilişiğini keseceğini bildirip davanın kabulüne karar verilmesini istemiştir.Mahkemece, davacıya ait taşınmaza davalının elatmasının sabit olduğu gerekçesiyle; davanın kabulüne karar verilmiştir.Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; tetkik hâkiminin raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 3 parsel sayılı taşınmazın imar uygulaması ile oluştuğu, ancak bu yerin halen davalının işgalinde bulunduğu anlaşılmaktadır. Öyle ise, yeni oluşan mülkiyet durumuna değer verilmek suretiyle davanın kabulüne karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur.Ne var ki, tecavüzlü durumunun davalının iradesi dışında, kamusal tasarruf ile oluştuğu gözetilerek davalının yargılama giderlerinden sorumlu tutulmaması gerekirken, bu husus gözardı edilerek yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir. Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün HUMK'nın 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin alınan harcın temyiz edene iade edilmesine, 13.07.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.