ESAS NO : 2013/18208 KARAR NO : 2014/5488 MAHKEMESİ : BİTLİS ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTARİHİ : 04/07/2013NUMARASI : 2012/68-2013/165Taraflar arasında görülen ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi .... raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;Dava, ecrimisil isteğine ilişkin olup, mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 175 parsel sayılı taşınmaza davacının müstakilen malik olduğu, taşınmazın 31.7.1996 tarihinde yurt yapılmak ve işletilmek üzere davalı Y.. K..na tahsis edildiği, davalı kurum tarafından taşınmaz üzerinde yurt binaları ve müştemilatı inşa edilmek suretiyle bu tarihten beri kullanıldığı anlaşılmaktadır.Davacının, dava konusu taşınmaz üzerindeki kız bloğu binası altında 5 m2'lik bir alanın, izin ya da yetki alınmaksızın işletme sözleşmesi yapılmak suretiyle kantin olarak işletilmek üzere kiraya verildiğini, kiralama yetkisinin davalı kurumda olmadığını, kira yolu ile elde edilen gelirlerin genel bütçeye aktarılması gerektiğini ileri sürerek 2009-2012 yılları arasındaki dönem için 1.650,00-TL ecrimisile karar verilmesi isteği ile eldeki davayı açtığı anlaşılmaktadır.Hemen belirtmek gerekir ki; 3533 sayılı Umumi Mülhak ve Hususi Bütçelerle İdare Edilen Daireler ve Belediyelerle Sermayesinin Tamamı Devlete veya Belediye veya Hususi İdarelere Aid Daire ve Müesseseler Arasındaki İhtilafların Tahkim Yoluyla Halli Hakkında Kanunun 1. maddesi hükmünde açıkça; “Umumi, mülhak ve hususi bütçelerle idare edilen daireler ve belediyelerle sermayesinin tamamı Devlete veya belediye veya hususi idarelere ait olan daire ve müesseseler arasında çıkan ihtilaflardan adliye mahkemelerinin vazifesi dahilinde bulunanlar bu kanun da yazılı tahkim usulüne göre halledilirler." düzenlemesine yer verilmiştir. Ayrıca; 3.7.2003 tarihli 4916 sayılı Kanunun 24. maddesi ile değişik aynı kanunun 4. maddesi ile de; “ Katma bütçe ile idare edilen daireler, belediyeler, özel bütçe ile idare olunan veya sermayesinin tamamı Devlet, belediye veya özel idarelere ait olan daire ve müesseselerin veya bu daire ve müesseselerden biriyle ikinci maddede yazılı dairelerden biri arasında çıkan uyuşmazlıklar, bulunduğu yerin ve taşınmaza ilişkin uyuşmazlıklarda, taşınmazın aynına yönelik olanlar hariç olmak üzere o taşınmazın bulunduğu yerin ve taraflar değişik yerlerde bulunuyorlarsa davalı durumunda olan daire veya müessesenin ve davalılar birden çok olduğu takdirde bunlardan birinin bulunduğu yerin yüksek dereceli hukuk mahkemesi başkanı veya hakimi tarafından hakem sıfatıyla çözümlenir.” Öte yandan, 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu'nun 2. maddesine göre;" Bu kanunun, merkezi yönetim kapsamındaki kamu idareleri, sosyal güvenlik kurulu ve mahalli idarelerden oluşan genel yönetim kapsamındaki kamu idarelerinin mali yönetim ve kontrolünü kapsadığı" ve Y.. K..nun, kanuna ekli (II) sayılı cetvelde yer aldığı ve dolayısıyla özel bütçe ile idare edilen bir kamu kurumu olduğu anlaşılmaktadır.Hal böyle olunca, davacı Maliye Bakanlığı ile davalı Başbakanlık Y.. K..nun 3533 Sayılı Kanunun 1. maddesinde gösterilen kuruluşlardan olduğu açıktır. Bu kanunun 2570 sayılı kanunla değişik 4. maddesi gereğince aralarındaki uyuşmazlığın "Hakem" sıfatı ile çözümlenmesi gerekeceği kuşkusuzdur. O halde; davacı ile davalı Y.. K..nun sıfatı ile 3533 sayılı kanunun 1. ve 4. maddeleri hükümleri dikkate alınarak anılan taraflar bakımından uyuşmazlığın hakem sıfatı ile çözümlenmesi gerekirken genel hükümlere göre incelenip sonuca bağlanması doğru değildir.Davalının bu yönlere değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi aracılığıyla) 1086 sayılı HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 12.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.