Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 963 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 78 - Esas Yıl 2015
MAHKEMESİ : Antalya 1. İcra Hukuk MahkemesiTARİHİ : 24/12/2013NUMARASI : 2013/937-2013/1321İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kesinleşen takip nedeniyle İ.İ.K. 269/a maddesine dayalı tahliye istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı alacaklı dava dilekçesinde 18/07/2013 tarihinde başlatmış oldukları icra takibi ile 95.000-TL kira alacağının tahsilini istediklerini, ödeme emrinin davalıya 31.07.2013 tarihinde tebliğ edildiğini, davalının itiraz etmemesi üzerine takibin kesinleştiğini belirterek davalının tahliyesini istemiştir. Davalı ise savunmasında; kendilerine herhangi bir ihtar tebliğ olunmadığını, ödeme emrinin iptaline ilişkin Antalya 2. İcra Hukuk Mahkemesi 2013/1008 Esas sayılı şikayet davası açtıklarını, sonucunun beklenilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece; ödeme emrinin davalı borçluya 31.07.2013 tarihinde tebliğ edildiği, borcun ise yasal ödeme süresi içinde ödenmediği anlaşıldığından temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesine karar verilmiştir.Dairemizce 12.06.2014 tarihli ve 16.10.2014 tarihli geri çevirme kararları ile Antalya 2. İcra Hukuk Mahkemesinin 2013/1008 esas, 2013/1204 karar sayılı dosyasının kesinleşmesi gerçekleştirildikten sonra gönderilmesi için dosya geri çevrilmiş ancak dosyanın temyiz edilmiş olduğu bu nedenle kararın kesinleşmediği anlaşılmıştır. Bu durumda ödeme emrinin iptaline ilişkin mahkeme kararı kesinleşmediğinden temerrüt olgusunun gerçekleştiği kabul edilemez. Mahkemece Antalya 2. İcra Hukuk Mahkemesinin 2013/1008 esas, 2013/1204 karar sayılı ilamının kesinleşmesi beklenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru değildir.Karar bu nedenle bozulmalıdır.SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 29/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.