Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü;Sanığın polislere direnmediğini, aksine kendisine hakaret edip dövdüklerini savunduğu, tanıkların da sanığın polislere direnmediği, bir komiserin sanığa sinkaflı küfür ettiği ve vurdukları yönünde beyanda bulundukları, aynı olay nedeniyle Yusuf isimli komiser hakkında hakaret ve nüfuzu kötüye kullanmak suretiyle yaralama, katılan polisler hakkında ise zor kullanma yetkisi aşılarak yaralama suçlarından Bakırköy C.Başsavcılığının 31.07.2009 tarih 2009/30586 Esas sayılı iddianamesiyle kamu davası açıldığı anlaşılmakla söz konusu dava akıbeti araştırılarak derdest ise bu dosya ile birleştirilmesi, karara çıkmışsa onaylı örneği getirtilerek incelenmesi, tanık anlatımları ile birlikte değerlendirilmek suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği halde sanığın savunmasını doğrular nitelikte beyanda bulunan tanıklar Nuri ve Abubekir'in anlatımlarına neden itibar edilmediği, hangi anlatıma hangi nedenle üstünlük tanındığı da denetime olanak verecek şekilde karar yerinde gösterilmeden noksan araştırma ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,Kabule göre de;Suçun birden fazla kamu görevlisine karşı işlendiği kabul edildiği halde TCK'nın 43. maddesinin uygulanmaması,5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, olayın oluş şekli, söylenen sözlerin içeriği, meydana gelen zararın ağırlığı, sanığın kastının yoğunluğu gözönüne alınarak temel cezanın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK'nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde ve benzer olaylardan farklı bir özelliği olmayan suçtan dolayı temel cezanın alt sınırdan epeyce uzaklaşılarak tayin edilmesi,Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.06.2008 gün ve 2008/5-56 Esas, 2008/156 sayılı Kararında açıklandığı üzere hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olup kazanılmış hakka konu olmayan TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmemesi, Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321 ve326/son maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 24.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.