Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun, sanık İ.. T.. tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Sanık hakkında Bursa Devlet Hastanesi Baştabipliği'nden alınan 22.03.2010 tarihli raporda, sanığın bir yıl öncesinde psikiyatrik tedavi görmeye başladığı, psikiyatrik gözlem muayenesinde “Delüzyonel Bozukluk” tanısı konulduğu, sanığın akıl hastalığının 5237 sayılı Yasa'nın 32/2. maddesine uygun olduğunun belirtilmesi karşısında; işin uzmanı olan kişilerden oluşan heyet raporu alınmaksızın tek hekim tarafından düzenlenen rapora dayanarak hüküm kurulması,2-Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK'nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,Bozmayı gerektirmiş, sanık İ.. T.. müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 04.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.