Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6845 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 11611 - Esas Yıl 2015





Mahkemesi :Ağır Ceza MahkemesiAsıl Karar Tarihi : 27/04/2015Ek Karar Tarihi : 18/05/2015Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminatHüküm : 1- 1.900 TL maddi ve 300 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesi-(Asıl karar)2- Temyiz isteminin reddi-(Ek karar)Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden reddine dair verilen ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427 ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün tamyizi kabil olması nedeniyle, davalının temyiz isteminin reddine ilişkin Elazığ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.05.2015 gün ve 2014/404-2015/138 sayılı ek kararının usul ve yasaya aykırı olduğu anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine dair 18.05.2015 tarihli ek karar kaldırılarak 28.04.2015 tarihli temyiz dilekçesi üzerine yapılan incelemede;Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Dayanak dosyada beraatine karar verilen ve haksız yere tutuklu kaldığı anlaşılan 07.06.1996 doğumlu davacı ...'nun dava tarihi olan 27.11.2014 tarihi itibarıyla 18 yaşını doldurduğu gözetilip, davacı tarafından bizzat vekiline verilmiş yeni bir vekaletname sunması için süre verilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği dikkate alınmadan, dayanak dosyada yargılandığı sırada 18 yaşından küçük olması nedeniyle velisi olan babası ... tarafından “... velisi” sıfatıyla verilen vekaletnameye istinaden davacı adına açılan davaya devamla davanın kısmen kabulüne karar verilmesi,Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.