Dava, haksız olarak el konulan yakıt bedelinin ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, husumet yönünden ret kararı verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz olunmuştur.1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 7.bölümünde “koruma tedbirleri nedeni ile tazminat” konusu düzenlenmiştir. CMK'nın 141.maddesinde, suç soruşturması veya kovuşturması sırasında eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine koşulları oluşmadığı halde el konulan kimsenin maddi ve manevi her türlü zararlarını devletten isteyebileceği öngörülmüştür. Aynı yasanın 142/2. maddesinde “istem zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkeme-si'nde karara bağlanır.” Şeklinde düzenleme yapılmıştır.Ancak, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 6.maddesinde, Ceza Mahkemesi Kanunu'nun 141 ila 144.maddeleri hükümlerinin 1 Haziran 2005 tarihinden itibaren yapılan işlemler hakkında uygulanacağı belirtilmiştir.Dava konusu yakıta suç şüphesine dayalı olarak 27.12.2007 tarihinde el konulmuştur. Şu halde davanın Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülmesi gerekir. Mahkemece bu yönün gözetilmemiş olması usul ve yasaya aykırıdır. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.SonuçTemyiz olunankararın, yukarıda gösterilen nedenleBOZULMASINA;bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.