Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 40889 - Karar Yıl 2012 / Esas No : 26394 - Esas Yıl 2010





A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin Davutpaşa Şubesinde 15.08.2003 tarihinde kargo operatörü olarak çalışmaya başladığını ve iş akdinin doğum izninde iken haksız olarak feshedildiği 05.09.2005 tarihine kadar çalışmasını sürdürdüğünü, son aylık ücretinin 460.00 TL.net olup ayrıca iki maaş ikramiye yemek ve yılda 2 ayakkabı yardımından yararlandığını iddia ile ödenmeyen ihbar ve kıdem tazminatı ile fazla mesai ve milli bayram - resmi tatil alacağından oluşan toplam 1.100.00 YTL. sının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalılardan Yur. Kar. Ser. A.Ş. Vekili davacı ile aralarında herhangi bir hukuki münasebet bulunmadığını, davacının asıl ve tek işvereninin müvekkili şirket acentesi diğer davalı olduğunu.. Z. Ö.'nün sözleşme ile sözleşme hükümleri gereği ve kapsamında müvekkili şirketin acentesi olup TTK.116.maddesi uyarınca acentelerin bağımsız olup, tabi bir nitelikleri bulunmadığını, davacının acenteye ait işyerinde çalışmış olup onun tarafından istihdam edildiğini ve davacı ile müvekkili şirket arasında hizmet akdi söz konusu olmadığından davanın husumet yönünden reddini savunmuştur.Diğer davalı Z.Ö. davalı şirketin Davutpaşa Acentesi olarak faaliyet gösterdiğini, davacının 15.08.2003 tarihinden istifa suretiyle ayrıldığı 19.09.2005 tarihine kadar şahsına ait işyerinde çalışmasını sürdürdüğünü, asgari ücret aldığını, 20.04.2005 tarihinde doğum yapan davacının aldığı raporun bitmesinden sonra da ücretsiz izin talebinde bulunduğunu ve Temmuz ve Ağustos ayları ile istifa dilekçesini verdiği 19.09.2005 tarihine kadar da ücretsiz izin alarak işe devam etmediğini, iş akdini istifa suretiyle sona erdirmesine rağmen yeni doğum yapması ve mağduriyetini göz önünde bulundurarak kendi isteği ile davacıya 1.600.00 YTL.verdiği-ni, işyerinde 8.30-18.30 saatleri arasında çalışıldığından fazla mesai iddiasının gerçek dışı olduğunu, işyerinde genel tatil ve ulusal bayramlarda çalışma yapılmadığını beyanla haksız davanın reddini savunmuştur.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, davanın Yur. Kar. Ser. A.Ş. yönünden husumet yokluğundan reddine, diğer davalı yönünden kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir.D) Temyiz:Kararı davacı temyiz etmiştir.E) Gerekçe:Somut olayda her ne kadar Mahkemece istifa dilekçesine değer verilerek kıdem ve ihbar taminatı reddedilmişse de, dosya kapsamına göre davacı kadın işçinin doğum iznine ayrıldığı, ardından 2 ay ücretsiz izin kullandığı bu esnada davacının çocuğunu kaybettiği buna rağmen işe başlamak için başvuruda bulunduğu ancak doğum izni sürecinde, davacının yerine başka bir işçinin istihdam edildiği olguları gözetildiğinde davacının istifa suretiyle işten ayrılmasının hayatın olağan akışına uygun bulunmadığı, kaldı ki davacının çocuğunun ölümü nedeniyle psikolojik travma altında olup bu psikoloji içerisinde alınan istifa dilekçesinin davacının gerçek iradesini yansıtmadığı değerlendirilmeden istifanın geçerli kabul edilip, kıdem ve ihbar tazminatının reddine karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayıBOZULMASINA,peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.12.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.