(2863 s. KTVK m. 10)Taraflar arasında görülen davada;Davacılar, adlarına kayıtlı 19 ada 1, 12 ve 17 parsel sayılı taşınmazlara davalı idare tarafından haksız biçimde müdahalede bulunulduğunu ileri sürerek,elatmanınönlenmesine ve yıkıma karar verilmesini istemişlerdir.Davalı, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, haksız müdahaleninkeşfensaptandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; tetkikhakimininraporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.Dava, çaplı taşınmazaelatmanınönlenmesi ve yıkım isteğine ilişkindir.Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu 19 ada 1, 12 ve 17 parsel sayılı taşınmazların davacılarla dava dışı paydaşlar adına paylı mülkiyet üzere kayıtlı olduğu, 1 sayılı parselin kaydında "eski eser" şerhinin yer aldığı, yine aynı taşınmaz üzerinde eski hamamın bulunduğu, Ankara Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu'nun, 10.11.1992 tarih ve 2739 sayılı kararı ile "K...,Ç... ilçesinde bulunan eski hamamın ve koruma alanı olan arsanın kamulaştırılmasının 2863 sayılı Yasa gereğince Vakıflar Genel Müdürlüğünce yapılmasının uygun olduğuna, onarıma başlamadan önce restorasyon projesinin Kurula gönderilmesine" karar verilerek Vakıflar Genel Müdürlüğümün bu konuda yetkilendinİdiğ i anlaşılmaktadır.Bilindiği üzere; 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını KorumaKa-nunu'nun10. maddesinin 1. fıkrasına göre; "Her kimin mülkiyetinde veya idaresinde olursa olsun, taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarının korunmasını sağlamak için gerekli tedbirleri almak, aldırmak ve bunların her türlü denetimini yapmak veya kamu kurum ve kuruluşları ile belediyeler ve valiliklere yaptırmak, Kültür ve Turizm Bakanlığına aittir."Öte yandan, aynı Yasa'nın 10. maddesinin 4. fıkrası uyarınca; "Vakıflar Genel Müdürlüğünün idaresinde veya denetiminde bulunan mazbut ve mülhak vakıflara ait taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ile gerçek ve tüzelkişilerin mülkiyetinde bulunan cami, türbe, kervansaray, medrese, han, hamam, mescit, zaviye,mevlevihane, çeşme ve benzeri kültür varlıklarının korunması ve değerlendirilmesi koruma kurulları kararı alındıktan sonra, Vakıflar Genel Müdürlüğünce yürütülür." hükmü öngörülmüştür.Anılan yasal düzenlemeler ve Ankara Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu'nun 10.11.1992 tarih ve 2739 sayılı kararı karşısında, Vakıflar İdaresi'nin haksız el atan konumunda olduğunu söyleyebilme olanağı yoktur.Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle davanın kabul edilmiş olması doğru olmadığı gibi, davacılardan Yılmaz davadan feragat ettiği halde bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş olması da doğru değildir.Davalı Vakıflar Genel Müdürlüğünün temyiz itirazları yerindedir. Kabulüile;hükmün 6100 sayılı Yasa'nın geçici 3/2. maddesi yollamasıyla (6100 sayılı Yasa'nın geçici 3. maddesi yollaması ile) 1086 sayılıHUMKnın428. maddesi gereğinceBOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 12.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.