Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 18413 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 2173 - Esas Yıl 2013





Davacı vekili, müvekkilinin desteği A.'in davalıya trafik sigortalı araçta yolcu olarak bulunduğu sırada tek taraflı olarak meydana gelen kaza sonucu vefat ettiğini, davalı sigorta şirketi tarafından yapılan ödemenin zararı karşılamaya yeter düzeyde olmadığını belirterek, destekten yoksun kalma nedeni ile fazlaya dair haklarını saklı tutarak 8.000,00 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline talep etmiş, talebini ıslah dilekçesi ve birleşen dava ile arttırmıştır.Davalı H Sigorta A.Ş vekili, kusur oranında, poliçe limiti ile sınırlı olarak gerçek zarardan sorumlu olduklarını, davacıya yapılan ödeme ile sorumluluklarının kalmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; asıl davanın kısmen kabul kısmen reddi ile 10.252,15 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline, birleşen davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dava, davacı murisinin ölümü nedeni ile Borçlar Kanunu'nun 45. Maddesi (6098 sayılı BK m. 53) gereğince destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.Mahkemece destekten yoksun kalma zararının belirlenmesi için 3 rapor alınmış, 15.11.2012 tarihli 3. Raporda CSO 1980 yaşam tablosu esas alınarak % 3 teknik faiz uygulanması suretiyle davalı sigorta şirketinin kısmı ödeme yaptığı tarihteki verilere göre hesaplama yapılmış olup bu rapor hükme esas alınmıştır.Yargıtay yerleşik uygulamalarına göre desteğin ve destek ihtiyacı olanların muhtemel yaşam süreleri belirlenirken Population Masculine Et -Femine (PMF) yaşam tablosu esas alınmalıdır. Ayrıca, destekten yoksun kalma tazminatı hesaplanırken rapor tanzim tarihine kadar gerçekleşen zararın bilinen veriler nazara alınarak ve ıskontoya tabi tutulmadan somut olarak, rapor tanzim tarihinden sonraki zarar da bilinen son gelir nazara alınıp 1/Kn katsayısına göre her yıl %10 oranında artırılmak ve ıskonto edilmek suretiyle hesaplanmalıdır. (YHGK., 28.06.1995 tarih, 1194/9-628 Esas, 1995/694 Karar).Bu bakımdan dosya kapsamında 19.12.2011 tarihli rapor açıklanan hesaplama tarzına uygun olmasına karşın mahkemece belirtilen yönteme uygun olarak yapılmayan hesaplamayı içerir bilirkişi raporunun hükme esas alınması ve yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştirSONUÇYukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 26.12.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.