Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:Vergi denetmeni raporuna, arama tutanağına, sanığın kuyumculuk faaliyeti ve dayanıklı tüketim malları ticareti yapmasına rağmen, suç tarihinde iş yerinde yapılan aramada satışa konu sadece 5.000 Liralık emtianın tespit edilmesine, POS cihazı ile yapılan satış miktarlarına, iş yerine tümü hurda olarak alınan altın miktarına oranla yapılan satışlar arasında yasal ve ticari kurallara uygun dayanak olmamasına, altın alım satımının niteliğine, alınıp tekrar geri satımı yapıldığı iddia olunan işlem sayısının fazlalığına, mağdurların olaya yakın vergi denetmenine verdikleri samimi beyanlarına ve dosya içeriğine göre kuyumcu olan sanığın iş yerinde herhangi bir alışveriş yapılmadığı halde, kendisine para ihtiyacı nedeniyle başvuran kişilere ait kredi kartları ile altın satışı yapılıyormuş gibi pos cihazları aracılığıyla işlem yapıp, gerçek olmayan bu alışveriş tutarından belli bir komisyon kesintisi yaparak geriye kalan kısmı nakit olarak ödeme ya da komisyonu, verdiği paranın üzerine ilave ederek kendisine başvuran kişinin kredi kartından çekme eylemlerinin sabit ve kazanç elde etmek maksadıyla başkasına ödünç para verme niteliğinde olduğu gözetilerek mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken, vergi denetim raporu ile dayandığı kanıtlar tartışılmadan ve mağdurların değişen ifadelerine neden üstünlük tanındığı denetime olanak verecek şekilde karar yerinde açıklanmadan yetersiz gerekçeler ile yazılı şekilde hüküm kurulması,Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.