Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.Hükmün, davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakim tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.Davacı, davalıya ait işyerinde toplam 4950 gün çalıştığı halde hizmetlerinden 4182 günün bildirilip 768 gün eksik bildirildiğinin tespitini talep etmiştir.Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının 1990-2005 yılları arasında davalı işyerinde 4182 gün çalışmasının olduğunun tespitine karar verilmiş ise de, varılan bu sonuç dosya içeriğine uygun düşmemektedir.Dosya içeriğinden davacının kurum kayıtlarına intikal eden işe giriş bildirgesi ile 01.06.1990 tarihinden itibaren davalıya ait işyerinde çalışmaya başladığı, 31.12.2005 tarihine kadar toplam 4182 gün çalışmasının bildirildiği anlaşılmaktadır.Bu durumda durumda davacının talebi bildirilmeyen sürelerin tespiti istemine ilişkin olup kuruma bildirilen sürelerin tesbitinde hukuki yararı bulunmamaktadır.Mahkemece yapılacak iş; davacının, Kuruma bildirilen sürelerden başka çalışması bulunduğu kanıtlanamadığından davanın reddine kara vermekten ibarettir.Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇHükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 30.09.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.