Taraflar arasında görülen nafaka artırımı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.Y A R G I T A Y K A R A R ITemyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Davacı vekili dilekçesinde; tarafların arasındaki boşanma davasının Yargıtay'dan onanmak suretiyle 28.06.2013 tarihinde kesinleştiğini; aradan geçen 5 yıllık sürede hükmedilen önce tedbir, sonra yoksulluk nafakasının, günün şartlarına göre düşük kaldığını ileri sürerek; nafakasının artırılarak 800 TL'ye çıkartılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Davalı, davacının haysiyetsiz hayat sürdüğünü iddia ederek; yoksulluk nafakasının yeniden değerlendirilerek, davanın reddini istemiştir.Mahkemece; “Tarafların sosyal ve ekonomik durumları, davalının boşandığı tarihten sonra ekonomik durumunun iyiye gittiği, davacının ekonomik durumunda herhangi bir değişiklik olmadığı, aradan geçen 4-5 yıllık süre içerisinde davacının barınma, ısınma, yeme, içme gibi ihtiyaçlarını karşılarken paranın satın alma gücünün düşmesi nedeniyle zorlanacağı, takdir edilen yoksulluk nafakasının bir miktar arttırılması talebinin makul ve haklı olduğu görülmüş, TÜİK'in belirlediği ÜFE oranları ve ayrıca davacının ablasına ait evde oturduğu için kira giderinin olmadığı göz önüne alınarak takdiren 400,00 TL olan yoksulluk nafakasının dava tarihinden itibaren 550,00 TL'ye çıkarılmasına, fazlaya ilişkin kısmın reddine karar verilmiş, aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur, gerekçesiyle” davanın kısmen kabulü davacı için takdir edilen 400,00 TL yoksulluk nafakasının dava tarihinden itibaren 550,00 TL'ye çıkarılarak devamına; fazlaya ilişkin kısmın reddine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.Ancak, yoksulluk nafakası; boşanma kararının kesinleştiği tarihten itibaren hüküm ifade eder. Boşanma hükmü ise 12.02.2013 tarihinde kesinleşmiştir. Mahkemece, ÜFE oranında artış uygulanarak nafaka takdirinde bir isabetsizlik yok ise de; yukarıda açıklandığı üzere, boşanma kararının kesinleştiği tarihten sonrası için ÜFE oranının uygulanması gerekirken, geçmişe yönelik (boşanma davasının açıldığı tarihe göre) uygulama yapılarak nafakanın takdiri, Yargıtay'ın yerleşmiş uygulamalarına aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.