Taksirle öldürme suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, taksirle yaralama suçundan ise sanığın mahkumiyetine ve bu hükme yönelik temyiz talebinin reddine ilişkin karar, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan verilen 3.000 TL adli para cezası kesinlik sınırı içinde bulunuyor ise de, TCK'nın 53/6. maddesi gereğince ehliyetin geri alınmasına hükmedilmesi nedeniyle hükmün temyizi kabil olduğu anlaşılmakla 18.09.2014 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin ek karar kaldırılarak ve ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükmün de temyiz edildiği saptanarak yapılan incelemede;Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, kusur durumuna ve savunmalarına itibar edilmediğine ilişkin sair temyiz itirazının reddine ancak;Sanığın taksirle eşinin ölümü ile karşı araçta bulunan katılanın yaralanmasına tam kusurlu olarak neden olduğu olayda, eşinin ölümü nedeniyle de TCK'nın 22/6. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına, katılanın yaralanması nedeniyle de TCK'nın 89/1, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, TCK'nın 22/6-1 cümlesinin uygulanabilmesi için taksirle hareket sonucu neden olunan neticenin münhasıran sanığın kişisel ve ailevi durumu bakımından artık bir cezanın hükmedilmesini gereksiz kılacak derecede mağdur olmasına yol açması gerektiği, böyle bir netice ile birlikte başka bir neticenin de meydana gelmiş olması halinde anılan fıkra ile uygulama yapılamayacağı, ayrıca taksirli eylemden doğan neticenin bölünerek bir kısmı bakımından ceza verilmesine yer olmadığına, bir kısmı bakımından ise mahkumiyet kararı verilmeyeceği hususları dikkate alındığında sanığın tam kusurlu olarak neden olduğu kaza sonucunda eşinin ölümü haricinde kendisinden şikayetçi olan katılan A.. G..'nun yaralanması nedeniyle TCK'nın 85/2. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, eşinin ölümü nedeniyle TCK'nın 22/6. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına, katılanın yaralanması nedeniyle yazılı şekilde mahkumiyetine hükmedilmesi,Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, aynı Kanun'un 326/son maddesinin ceza miktarı bakımından gözetilmesine 08/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.