Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1431 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 26113 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ : Nevşehir İcra Hukuk MahkemesiTARİHİ : 13/06/2012NUMARASI : 2010/124-2012/148Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:İİK.’nun 82/12 maddesi gereğince, borçlunun “haline münasip” evi haczedilemez. Bir meskenin, borçlunun haline uygun olup olmadığı, adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki “aile” terimi, geniş anlamda olup, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. İcra mahkemesince, borçlunun, sözü edilenlerle birlikte barınması için, zorunlu olan haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedel bilirkişilere tespit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise, satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirlenen mesken için gerekli olan miktar borçluya bırakılmalı, kalanı alacaklıya ödenmelidir.Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu öğeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır. Borçlunun görev ve sıfatı, kendisinin yukarıda belirlenenden daha görkemli bir meskende ikamet etmesini gerektirmez.Somut olayda, mahallinde yapılan keşif sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda, taşınmazın değerinin 220.000,00 TL, davacının 1/4 hissesinin 55.000,00 TL olduğu tespit edilerek, şikayete konu taşınmazın borçlunun haline münasip bir ev olmadığı, haline münasip bir ev alabilmesi için asgari bedelin 110.000,00 TL olduğunun belirtildiği, mahkemece, davanın reddi yönünde hüküm kurulduğu görülmektedir. Rapor bu hali ile hüküm kurmaya elverişli değildir. Bilirkişi raporunda öngörülen, mevkii ve semti belirtilmeksizin Kayseri ilinde davacının haline münasip olacağı belirtilen mesken fiyatlarına göre yapılan değerlendirmenin yukarıdaki açıklamalara ve yasanın amacına uygun olmadığı görülmektedir. Borçlunun Kayseri’nin daha mütevazi bir semtinde daha mütevazi vasıfları taşıyan haline münasip evi alabileceği değerin yukarıdaki kurallara göre belirlenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.Diğer taraftan kabul şekli itibariyle de mahallinde yapılan keşif sonrası düzenlenen bilirkişi raporunda, meskeniyet şikayetine konu borçlunun 1/4 hissesinin değeri 55.000,00 TL, borçlunun haline uygun evi alabileceği değerin ise 110.000,00 TL olarak belirlenmesi karşısında şikayetin kabulü gerekirken reddi yönünde hüküm tesisi de doğru görülmemiştir. SONUÇ :Borçlunun temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.'nun 366. ve HUMK.'nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 22/01/2013 günündeoybirliğiyle karar verildi.