MAHKEMESİ : BARTIN 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTARİHİ : 30/07/2009NUMARASI : 2004/102-2009/428Taraflar arasında görülen davada; Davacılar, miras bırakan anneleri B. Ş..'nin 23.08.2003 tarihli senette belirlenen 3 parça tapusuz taşınmazını davalıya ölünceye kadar bakım akdiyle temlik ettiğini, anılan taşınmazların murise babaları tarafından bağışlandığını, temlikin saklı payı zedeleme kastıyla yapıldığını ileri sürerek, tenkis isteminde bulunmuşlardır.Davalı, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, iddianın sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü. Dava, tenkis isteğine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; miras bırakan B. Ş..nin 23.08.2003 tarihli köy senedinde belirlenen tapusuz 3 parça taşınmazını davalıya ölünceye kadar bakım akdiyle temlik ettiği anlaşılmaktadır.Davacılar, anılan temlikin saklı paylarını zedeleme kastı ile yapıldığını ileri sürerek tenkis istemiyle eldeki davayı açmışlardır.Nevarki, çekişme konusu taşınmazların bir kısmında yargılama sürerken kadastro tespitinin yapıldığı, bir taşınmaz yönünden tespitin kesinleştiği, ancak bir taşınmaz yönünden malik hanesinin boş bırakılarak Kadastro Mahkemesine gönderme kararı verildiği görülmektedir.Hal böyle olunca, dava konusu edilen tüm taşınmazlar yönünden kadastro tespitinin yapılıp yapılmadığının belirlenmesi, kadastro tespiti yapılan ancak itirazlı bulunan taşınmazlar yönünden Kadastro Mahkemesindeki dava sonucunun beklenmesi ve hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 28.12.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.