Taraflar arasında görülen davada Aydın 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11.04.2013 tarih ve 2011/162-2013/199 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, tarafların %50 oranında hissedar oldukları I. Personel Öğrenci Servisi Nakliyet Tur. Sey. Eğt. Hiz. San. Tic. Ltd. Şti. adına kayıtlı olan minibüsün davalı tarafından 2006-2011 yılları arasında toplam 39 ay süreyle kendi adına çalıştırıldığını, yine davacının bankadan kredi alarak şirket adına kullandığını ileri sürerek, şirket adına kayıtlı aracın davalı tarafından kendi adına çalıştırılması nedeniyle davacı hissesine düşen 35.000,00 TL ile davacı tarafından bankadan alınarak ortak hissedar oldukları şirkete harcanan 45.000,00 TL den davalının hissesine düşen 22.500,00 TL'nin temerrüt faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, şirket adına kayıtlı araçla müvekkilinin kendi hesabına öğrenci taşıma işi yapmadığını, tarafların hissedar oldukları şirkette kar payı dağıtımına ilişkin herhangi bir karar alınmadığını, davacının bankadan çektiği krediyi şirket adına harcamadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, tarafların eşit hissedar oldukları şirket adına kayıtlı aracın davalı tarafından kendi hesabına çalıştırıldığı, davalının elde ettiği toplam 43.895,22 TL net gelirden davacı hissesine düşen 21.947,61 TL'yi davacıya ödemediği, davacının diğer taleplerine ilişkin iddiasını kanıtlayamadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 21.947,61 TL'nin temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.2- Davada, dava dışı limited şirket ortakları olan tarafların şirket adına kayıtlı aracın davalı tarafından işletilmesi, elde edilen kazancın paylaşılması konusunda anlaşıldığı, ancak davalının aracın taşıma işinde kullanarak elde ettiği kazançtan davacıya pay vermediği ileri sürülmüştür. Mahkemece, bilirkişinin şirket defterlerine intikal ettirilen 01.01.2007-21.06.2007 tarihleri arasında elde ettiği net servis geliri nazara alınarak aracın davalı tarafından öğrenci servisi olarak çalıştırılmasından 2007-2011 tarihleri arasında elde edilmesi gereken servis ücreti geliri ve davacının payına düşen kısmı hesaplamasına itibar edilerek yazılı şekilde hüküm tesis edilmiştir. Ancak, dava konusu olayda, dosya içerisinde bulunan dava dışı okul yönetimi tarafından kesilen servis ücreti faturaları da nazara alınmak suretiyle, dava konusu aracın belirtilen dönemlerde çalıştırılmasıyla elde edilebilecek gelir ile yapılacak işletme giderlerinin düşülmesi suretiyle net karın belirlenmesi gerekmektedir. Bu nedenle, dosyada alınan bilirkişi raporlarının karşılaştırılması, dava konusu aracın kullanılmasıyla elde edilebilecek net karın tespiti için davalı itirazlarını da karşılar şekilde içlerinde sektör bilirkişisinin de bulunduğu heyetçe bilirkişi incelemesi yapılması, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın temyiz eden davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte yazılı nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.