Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.4857 Sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.Yıllık izinlerin kullandırılmadığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kınıtlamaladır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.Somut olayda dosyaya sunulan davacının imzasını içeren izin defterinde, davacı işçinin 16.05.2009-03.06.2009 tarihleri arası 14 gün ve 17.05.2010 - 03.06.2010 tarihleri arasında 14 gün olmak üzere toplam 28 gün izin kullandığı halde, davacıya toplam 14 gün izin kullandırılmış gibi hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek, kullandırılmayan 14 günlük izin süresi ücretine hak kazanan işçi yararına, 28 gün üzerinden izin ücreti hesaplanması hatalıdır.SONUÇTemyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılar . Ltd. Şirketi ile Ç. Elektrik Dağıtım A.Ş.'ne verilmesine,12.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.