Davacı vekili, davalı işveren tarafından davacının hak ettiği fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücretlerinin ödenmediğini belirterek anılan alacakların hüküm altına alınmasını istemiştir.Davalı vekili, davacının tüm alacaklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Dosya kapsamına göre; taraf tanıkları şoförlerin bir günde 3 sefere kadar sefer yapmaları halinde kendilerine ek bir ödeme yapılmadığını, ancak aynı gün içerisinde 4. seferi tamamlamaları durumunda prim ödemesine hak kazandıklarını beyan etmişlerdir. Dosya içerisindeki bordrolarda bazı aylar için prim ödemesi adı altında ödemeler yer aldığı anlaşılmaktadır. Şu halde prim ödemelerinin fazla çalışmayı karşılayıp karşılamadığı araştırılmalıdır. İlgiyi ay için ödenen prim fazla ücretini tam olarak karşılıyorsa anılan ay bakımından fazla çalışma ücretinin ödendiği kabul edilmeli, işçiye ödenen priminin fazla çalışmaların karşılığında ödenmesi gereken ücretleri tam olarak karşılamaması halinde aradaki farkın işçiye ödenmesine karar verilmelidir.Ayrıca fazla çalışma, hafta tatili ücretlerinin yazılı belgelere dayanmaksızın ve uzun bir süre için hesaplanması halinde Yargıtay'ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline, işin düzenlenmesine ve hesaplanan tutara göre taktir edilmelidir. Hakkın özünü ortadan kaldıracak oranda bir indirime de gidilmemelidir. Yazılı gerekçe ile hakkaniyet indirimi yapılmaması da hatalı olmuştur.Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması bozma nedenidir.SONUÇTemyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 05.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.