MAHKEMESİ :Ağır Ceza MahkemesiSUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarıHÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığıİlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:Ayrıntıları Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.04.2008 tarih, 2008/1-22 Esas ve 2008/80 Karar sayılı ilamında da belirtildiği şekliyle, sanığın akıl hastası olması durumunda yapılacak uygulamanın sınırlarını belirleme açısından, işlenen fiilin bir suçu oluşturup oluşturmadığı, eğer oluşturuyor ise suç vasfının belirlenmesi ve gerek sübuta gerekse vasfa ilişkin gerekçeli değerlendirmenin hükümde tartışılması suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 223/2-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına ve 5237 sayılı TCK'nın 57. maddesi gereğince akıl hastalarına özgü güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına karar verilmesi yerine, hakkında kamu davası açılan sanığın akıl hastası olduğuna dayanılarak eylemin sanık tarafından gerçekleştirilip gerçekleştilmediği hususunda bir sonuca varmadan, sübuta yönelik değerlendirme yapılmaksızın gerekçesiz olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,Uygulamaya göre de;Sanık hakkında Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastahanesince düzenlenen 21.01.2011 tarihli kurul raporunda; sanığın yapılan muayenesi sonucu aktif psikopatoloji bulunmadığının bildirilmesi, sanığın fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğini TCK'nın 32/1. maddesi kapsamında "önemli derecede" mi azalttığı, yoksa aynı Kanun maddesinin ikinci fıkrası kapsamında "birinci fıkrada yazılı derecede olmayacak" şekilde mi azalttığı hususunun açık olarak belirtilmediği Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kurulunca düzenlenen 17.10.2011 tarihli raporda ise; sanıkta tespit olunan epileptik kişilik denilen akli arızanın olduğunun belirtmesi karşısında, raporlar arasında ortaya çıkan bu çelişkinin ve eksikliğin giderilmesi amacıyla Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan bu konuda rapor alınmasından sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,Hakkında akıl hastalarına özgü güvenlik tedbirine hükmedilen sanığa, 5271 sayılı CMK'nın 325/1. maddesi gereğince bütün yargılama giderlerinin yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin hazine üzerinde bırakılmasına hükmedilmesi,Kanuna aykırı, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.