MAHKEMESİ : NAZİLLİ 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTARİHİ : 08/04/2010NUMARASI : 2007/235-2010/93Taraflar arasında görülen davada;Davacı, adına kayıtlı 315 ada 1 parsel sayılı parseldeki yapıların kuran kursu, hizmet binası ve büro şeklinde kullanılmak suretiyle davalı tarafından işgal edildiğini ileri sürerek elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğinde bulunmuştur.Davalı, taşınmazın "cami, imaret ve kurs binaları" vasfını taşıdığını 40 yıldır bu şekilde kullandığını, ayrıca taraflar arasında tahsise ilişkin protokol düzenlendiğini belirtip, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, davalının kullanımının haklı ve geçerli bir nedene dayanmadığı gerekçesiyle elatmanın önlenmesine ve kısmen ecrimisile karar verilmiştir.Karar taraflarca süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.Gerçekten de, Vakıflar Genel Müdürlüğü adına “2.3.1970-kadastro” suretiyle kayıtlı bulunan “a..k.. K..camii ve imaret ve kurs binaları” vasfındaki 315 ada 1 sayılı parselin çekişmeli kısımlarının davalı tarafından kullanıldığı keşfen saptanmıştır.Ne var ki, davalının savunmasında sözünü ettiği, Vakıflar İdaresi ile davalı arasında çekişmeli taşınmaz hakkında düzenlenmiş olan ve kuran kursu binasının davalıya tahsisini öngören protokol mahkemece herhangi bir değerlendirmeye tabi tutulmuş değildir.Hal böyle olunca, anılan tahsis protokolünün yetkili organ tarafından karar altına alınıp alınmadığı, halen geçerliliğini sürdürüp sürdürmediği hususlarının araştırılması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik soruşturma ve değerlendirme ile yazılı biçimde hüküm kurulması isabetsizdir. Kabule göre de, nasıl hesaplandığı yönünden denetim olanağı sağlamayacak şekilde yargılama masrafına hükmedilmesi de doğru değildir. Tarafların temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK.'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 19.11.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.